بسم الله الرحمن الرحیم.
انسان موجودی ابدی است:

چه شیرین وچه دلنشین!انسان که تباه وفاسدنمی شودوهمین که متکوّن وخلق شد،دیگر ابدی است وهست که هست«إِنّماتَنتَقِلونَ مِن دارٍإِلی دارٍ»،«إِنّماخُلِقتُم لِلبَقاء»آن اضافاتی راکه به خودانتساب می داد،آن اموراضافی واعتباری ازاوگرفته می شودودیگربه آنهاتوّجه ندارد.
«أَومَعُوقَةً»آن قوّۀ مُدرِکه،یاساقط شده یامَعُوق شده یعنی نفس عایق داردوتخدیروبی هوشش کرده اند.بی هوش کردن حس خیلی کاراست.مرحوم آقای شعرانی دردرس طب می فرموداین خیلی کاراست که بیهوش می کنندوبعدافاقه حاصل می شود.حس می میرد  ادراک نمی کند.ایشان این کارراخیلی می ستود.استاددیگرمان مرحوم جناب آقای آشتیانی می فرمودآن مقتهاهم بی حس می کردند،منتها به وسیله موادافیونی یعنی باتریاک واین جورچیزهاازقبیل گیاهان برّی وصحرایی.به این اندازه ها بی هوش می کردند،نه ایطورکه درطب امروز است.«فَإِذاانتَقَشَتِ القُوَّةُ...»حال من ازبی هوشی به درآمده وعایق رفته وازآن حال کسالت خارج شده است،دادوفریادش بلندمی شود. نمط هشتم.

(مشکات ولایت)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: